Ulica Bagatela w Warszawie

Ulica Bagatela w Warszawie
Śródmieście
Ilustracja
Ulica Bagatela, widok z od Alej Ujazdowskich
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

300 m[1]

Przebieg
0 m Al. Ujazdowskie

ul. Belwederska

180 m ul. Flory
300 m pl. Unii Lubelskiej
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Bagatela w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Bagatela w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Bagatela w Warszawie”
Ziemia52°12′49,0″N 21°01′28,0″E/52,213611 21,024444

Ulica Bagatela – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Historia[edit | edit source]

Ulica powstała na przełomie XVIII/XIX wieku jako droga od traktu mokotowskiego do wąwozu przy Belwederze. Pierwotnie nosiła nazwę Okopowa[2].

Ok. 1780 Marcello Bacciarelli zbudował przy ulicy pawilon ogrodowy przebudowany w latach 1789–1793 na willę według projektu Jana Chrystiana Kamsetzera[2]. W 1818 odkupił ją Szymon Chovot i założył tu rezydencję ogródkową „Bagatela”, która w 1870 dała nazwę całej ulicy[3].

W latach 1884–1890 zachodnia część ulicy została przekształcona w ogród zoologiczny, później park, rozparcelowany po 1901. Po 1910 przy ulicy w rejonie placu Unii Lubelskiej wzniesiono zachowane do dziś wysokie, wielkomiejskie kamienice. W 1921 roku w kamienicy Wildera urodził się Krzysztof Kamil Baczyński, co upamiętnia tablica odsłonięta w 1981 roku[4].

W 1938 roku pod nr 3 władze Szwecji wybudowały poselstwo.

Zabudowa ulicy w większości przetrwała II wojnę światową[5].

W latach 50. na trawniku u zbiegu z Alejami Ujazdowskimi ustawiono tablicę Tchorka, upamiętniającą egzekucje ludności cywilnej w pierwszych dniach powstania warszawskiego na terenie znajdującego się tam ogrodu jordanowskiego[6].

W okresie PRL w kamienicy Adama Bromke (nr 14) mieścił się pierwszy w Polsce Klub Międzynarodowej Prasy i Książki[7].

Ważniejsze obiekty[edit | edit source]

Przypisy[edit | edit source]

  1. Mapa Warszawy [online], mapa.um.warszawa.pl [dostęp 2020-11-19].
  2. a b Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 14.
  3. Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 136. ISBN 978-83-62189-08-3.
  4. Wiesław Budzyński: Śladami Baczyńskiego. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2009, s. 25. ISBN 978-83-88477-92-8.
  5. Jacek Wołowski: Moja Warszawa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 161. ISBN 83-01-00062-7.
  6. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 23. ISBN 83-912463-4-5.
  7. Kronika wydarzeń w Warszawie 1 X–31 XII 1983. „Kronika Warszawy”. 2(58), s. 192, 1984. 

Bibliografia[edit | edit source]